Niet meer ons huis buiten kunnen stappen en wandelen naar town om inkopen te doen in Shoprite. Niet meer met een overvol minibusje naar Makululu gaan en dolle pret beleven met de kinderen van Unisport. Ook geen fietstochtjes meer naar Shitima School om grade 10 en 11 alles te geven wat ik in me heb. Geen dagelijkse temperaturen van 35°C meer. Geen liedjes meer luidkeels meezingen bij taxi Philip. Geen dagelijkse babbels meer met mijn huisgenoten over onze stagebelevingen. En woensdagen zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder woensdagavond pizza-avond met overheerlijke pizza's van Emmanuel. Geen Kabwe meer, geen Zambia meer. Nee. Dit is België, al 10 dagen.
Ondertussen ben ik alweer 10 dagen in België, en de cultuurverschillen lieten niet op zich wachten. Het eerste wat me overviel, was de drukte. Gelukkig had ik mijn heen- en terugvlucht via Düsseldorf geboekt, dus de chaos van Zaventem bleef mij gespaard. De drukte van de westerse maatschappij is iets waar ik nog steeds terug mee tracht om te gaan. Ik merk dat ik mijn dagen veel gemoedelijker beleef, en niet meer gejaagd ben in mijn doen en laten. De eerste dag toen ik verschillende afspraken op had staan, kwam ik overal respectievelijk een 10 à 15 minuten te laat. Ik begreep eerst niet hoe dit kwam, want ik vertrok (zoals ik altijd doe) veel te vroeg naar mijn bestemmingen. Na enkele dagen drong het tot mij door. Het daglicht. In Zambia werd het omstreeks 6u 's morgens licht, en was het om 18u ook weer pikkedonker. In België blijft het op dit moment licht tot ongeveer 21u. Dit heeft als gevolg dat ik rond 18u het gevoel heb dat het middag is, en rond 21u dat het pas 18u is. Mijn biologische klok is duidelijk in de war, ik heb een minder goed besef van tijd. Tijd lijkt in België overigens véél sneller te gaan dan in Zambia. Over het algemeen lijkt de omgekeerde cultuurshock nog mee te vallen. Toch is het nog vreemd om te beseffen dat de plaats en personen aan wie ik 3,5 maanden alles heb gegeven, nu 7600km van mij vandaan zijn. Gelukkig zijn de ervaringen, levenslessen en de innerlijke rust met mij mee gereisd. En wie weet reis ik ooit terug naar de bron van herkomst van mijn nieuwe ik.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Mei 2016
|