Niet meer ons huis buiten kunnen stappen en wandelen naar town om inkopen te doen in Shoprite. Niet meer met een overvol minibusje naar Makululu gaan en dolle pret beleven met de kinderen van Unisport. Ook geen fietstochtjes meer naar Shitima School om grade 10 en 11 alles te geven wat ik in me heb. Geen dagelijkse temperaturen van 35°C meer. Geen liedjes meer luidkeels meezingen bij taxi Philip. Geen dagelijkse babbels meer met mijn huisgenoten over onze stagebelevingen. En woensdagen zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder woensdagavond pizza-avond met overheerlijke pizza's van Emmanuel. Geen Kabwe meer, geen Zambia meer. Nee. Dit is België, al 10 dagen.
Ondertussen ben ik alweer 10 dagen in België, en de cultuurverschillen lieten niet op zich wachten. Het eerste wat me overviel, was de drukte. Gelukkig had ik mijn heen- en terugvlucht via Düsseldorf geboekt, dus de chaos van Zaventem bleef mij gespaard. De drukte van de westerse maatschappij is iets waar ik nog steeds terug mee tracht om te gaan. Ik merk dat ik mijn dagen veel gemoedelijker beleef, en niet meer gejaagd ben in mijn doen en laten. De eerste dag toen ik verschillende afspraken op had staan, kwam ik overal respectievelijk een 10 à 15 minuten te laat. Ik begreep eerst niet hoe dit kwam, want ik vertrok (zoals ik altijd doe) veel te vroeg naar mijn bestemmingen. Na enkele dagen drong het tot mij door. Het daglicht. In Zambia werd het omstreeks 6u 's morgens licht, en was het om 18u ook weer pikkedonker. In België blijft het op dit moment licht tot ongeveer 21u. Dit heeft als gevolg dat ik rond 18u het gevoel heb dat het middag is, en rond 21u dat het pas 18u is. Mijn biologische klok is duidelijk in de war, ik heb een minder goed besef van tijd. Tijd lijkt in België overigens véél sneller te gaan dan in Zambia. Over het algemeen lijkt de omgekeerde cultuurshock nog mee te vallen. Toch is het nog vreemd om te beseffen dat de plaats en personen aan wie ik 3,5 maanden alles heb gegeven, nu 7600km van mij vandaan zijn. Gelukkig zijn de ervaringen, levenslessen en de innerlijke rust met mij mee gereisd. En wie weet reis ik ooit terug naar de bron van herkomst van mijn nieuwe ik.
0 Reacties
Leerkracht zijn is niet alleen lesgeven, dat weten we ondertussen allemaal. Eén van de doelstellingen welke ik voor ogen had toen ik ervoor koos om verder te studeren om leerkracht te worden, was dat ik een vertrouwenspersoon voor mijn leerlingen wil zijn. Naast ouders zijn leerkrachten de personen welke leerlingen het meest zien tijdens hun weekdagen. Het lijkt mij dan ook niet ongewoon dat sommige leerlingen toevlucht zullen zoeken bij een leerkracht als hij of zij met vragen of zorgen zit. Ook hier in Zambia tracht ik daaraan te werken, alhoewel dit lang niet de gewoonte is. Hier ziet men een vertrouwensband met leerlingen namelijk als ondermijning van het gezag. De leerkracht moet duidelijk boven zijn of haar leerlingen staan. Natuurlijk ben ik ermee akkoord dat een leerkracht een evenwichtige dosis klasmanagement moet bezitten om de les optimaal te laten verlopen, maar van mij mag er ook ruimte zijn om een gezonde band met leerlingen op te bouwen. Een torenhoog statusverschil moet voor mij niet. Bij sommige doelgroepen werkt dit zelfs averechts...
Naast de onderwijs gerelateerde gesprekken, ben ik ook veel meer over hun persoonlijke situaties te weten gekomen, en de projecten welke zij buiten hun schooltijd doen om kans te maken op beurzen voor verdere studies. Mijn bewondering voor hun en andere hard studerende leerlingen in gelijkaardige situaties blijft groeien. De kansen welke zij krijgen als ze zich hard genoeg inzetten voor hun studies is een bewijs dat onderwijs dé manier is voor leerlingen om een uitweg te bieden van uitzichtloze situaties. Helaas blijf ik wel met mijn voeten op de grond, beseffende dat de kansen om een echte verandering te brengen in hun situaties zeer klein zijn. Slechts enkelen slagen erin om de vicieuze cirkel te doorbreken. Maar ik heb een sterk vermoeden dat Rabson en Chola wel eens heel veel kans zouden hebben om deze enkelingen te zijn.
|
Archieven
Mei 2016
|